Brussel,
ik moet u wat vragen.
Het is nu al bijna 13 jaar dat we samen wonen, werken en leven.
Ik vertoef graag in uw buurt, op elk moment van de dag.
We lachen, drinken en eten, beheerst en in overdaad.
Vriendschappen voor het leven groeien in u.
Maar weer u stelt me op de proef.
Een collega van de krant is gestorven,
gegrepen door een auto.
Er is al langer wat aan de hand.
Wie met de fiets door uw straten rijdt,
voert vaak een strijd op leven en dood.
Auto's zien u als een wetteloze racejungle.
Haast dagelijks vertellen vrienden en collega's
met een niet zo geringe opluchting dat ze veilig
op het werk zijn geraakt,
hopend dat hun kinderen straks na school even veilig weer thuis geraken.
Het was schrikken enkele weken geleden, toen een jonge moeder met twee kinderen in de bak vooraan haar fiets, net niet geplet werd door een zware vrachtwagen, daar aan het kanaal in Molenbeek.
Ik zag het gebeuren en vloekte mee.
Fietsers kunnen op cursus 'veilig rijden in de stad'.
Zullen we dezelfde lessen organiseren voor automobilisten, 'in een stad rijd je niet alleen'.
Fietspaden - als ze al zichtbaar zijn -
worden gebruikt als extra rijweg.
Een licht op rood is niet altijd een reden om te stoppen.
Brussel, wat gaan we hieraan doen?
Er wordt aan mensen gevraagd
om dichter bij het werk te komen wonen.
Om de stad niet te mijden.
Ze trekken weg, lees ik. Naar de Vlaamse Rand.
Dat heeft misschien niet alleen
met uw huurprijzen te maken.
Er wordt aan mensen gevraagd om nog meer met het openbaar vervoer te doen,
meer met de fiets ook.
Om u weer wat leefbaarder te maken.
Want u slibt dicht.
Een moderne stad maakt van de voetganger en de fietser het hart van de stad.
Dat is niet makkelijk, dat weet ik, gezien u al tientallen jaren alles doet om het leven van auto's en hun chauffeurs zo aangenaam mogelijk te maken.
U kent Kopenhagen ook, of niet?
En Amsterdam. En Berlijn.
Zelfs Antwerpen.
Maar daar hebben ze het ook wel eens moeilijk.
Brussel, ik vraag u en uw bazen,
wanneer hebt u het lef en de moed om voor eens en altijd komaf te maken met de heersende guerrilla van hard- en doodrijders.
U kreunt onder de verkeersonveiligheid.
U wil een moderne stad zijn,
die begint bij uw mensen,
die u graag lief en trouw willen blijven.
We zien u graag,
u hen hopelijk ook.